เมื่อแม่ไก่สอนผมเรื่องความรัก

เช้าที่สดใสวันหนึ่ง ผมนึกขยันถือเครื่องตัดหญ้าไฟฟ้าไปตัดหญ้าที่รั้วหน้าบ้าน ในขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินกับการห้ำหั่นต้นหญ้าเจ้าชู้อยู่นั้น อยู่ ๆ ก็มีแม่ไก่กับลูก ๆ เดินเลียบกำแพงเข้ามาอย่างลังเล เหมือนกำลังตัดสินใจว่าจะเข้ามาดีไหม ซึ่งเป็นอะไรที่แปลกมาก เพราะปกติแม่ไก่จะหวงลูกไก่มาก แค่เดินตัวเปล่าเข้าไปใกล้ ๆ มันก็ส่งเสียงกะต๊าก ๆ เชิงบอกว่าอย่าเข้ามาใกล้นะพวกมนุษย์! แล้วก็เอาปีกปกป้องลูก ๆ หนีไปไกล ๆ

แต่ครั้งนี้มันเดินเข้ามาหาผมทั้ง ๆ ที่ผมกำลังถือเครื่องจักรสังหารหญ้าอยู่ ด้วยความรู้สึกฉงนในพฤติกรรมที่แปลกประหลาดของมัน ผมจึงหยุดการทำงานชั่วครู่และชำเลืองตามองดูว่าแม่ไก่จะทำอะไรผม จะจิกหรอ จะเอาหรอ เข้ามาดิ ผมพร้อมสู้กับไก่อยู่แล้ว ปรากฏว่ามันไม่สู้ มันทิ้งลูกไก่ตัวหนึ่งไว้ให้ผม แล้วก็พาลูก ๆ ที่เหลือเดินออกไปห่าง ๆ

ผมจึงต้องเดินเข้าดูใกล้ ๆ เห็นลูกไก่ถูกฝูงมดแดงกัดไปทั้งตัว ถึงตอนนี้ผมก็ใจหายวูบและเข้าใจพฤติกรรมแปลกประหลาดของแม่ไก่ทันที แม่ไก่คงจนปัญหาที่จะเอามดออกและสงสารลูกมาก ๆ จึงยอมเสี่ยงชีวิตเดินเข้าไปหามนุษย์ที่กำลังถือเครื่องจักรอยู่

ผมวางเครื่องตัดหญ้าเข้าไปคว้าลูกไก่ที่น่าสงสารอย่างเบามือ และเดินเข้าไปหลบแดดที่ระเบียงบ้าน แล้วค่อย ๆ เอามดออกทีละตัว พลางสังเกตแม่ไก่กับพี่น้องของมันที่เดินเฝ้าอยู่ห่าง ๆ อย่างกระวนกระวายใจ เมื่อผมเอามดแดงออกจนหมด ผมก็เดินเอาลูกไก่ไปส่งให้ครอบครัวไก่ดังเดิม ในขณะที่เฝ้ามองครอบครัวไก่อย่างเอ็นดูยู่นั้น ผมก็คิดว่า แม้แต่สัตว์ตัวเล็ก ๆ ก็สอนบทเรียนเรื่องความรักที่ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกันนะ ผมยังคงจำสายตาของแม่ไก่ที่เฝ้ามองลูกอยู่ไม่ลืม – แววตาที่เต็มไปด้วยทั้งความหวังและความรัก