หนึ่งในคำถามที่ผมสงสัยมานานคือทำไมคนเกาหลีใต้ที่มีรูปร่างหน้าตาไม่ได้ต่างจากเรามากนักจึงสามารถพาตนเองไปอยู่แถวหน้าในวงการต่าง ๆ ระดับโลกได้ ผมเคยได้ยินมาว่าเรากับเขาต่างมีจุดเริ่มต้นเหมือนพี่น้องที่เติบโตมาด้วยกัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเราถูกเกาหลีใต้ทิ้งห่างแบบไม่เห็นฝุ่น เมื่อผมเห็นหนังสือที่ถูกเขียนโดยอธิการบดีของมหาวิทยาลัย KAIST ทำให้อยากคลายข้อสงสัยที่มีในใจว่า...
คนที่เคยเดินทางไกลจะรู้ว่าไม่มีการเดินทางใดที่ไม่พบเจออุปสรรค ในระหว่างทางที่เรามุ่งหน้าไปสู่สถานที่สุดท้ายที่เราต้องการไปนั้น เรามักจะเจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิดเสมอ เช่น ฝนตก การก่อสร้างถนน อุบัติเหตุ หรือด่านตรวจที่ทำให้การเดินทางของเราล่าช้ากว่าที่ควรจะเป็น บางครั้งเราก็หลงทางไปตามเส้นทางที่ไม่คุ้นชิน สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่เราไม่อยากประสบพบเจอ...
ก่อนหน้านี้ ผมได้พูดถึงภารกิจพิชิตคอมฟอร์ทโซนเพื่อพาตัวเองก้าวข้ามพื้นที่คุ้นชิน วันนี้ผมจะมาเล่าว่าหลังจากที่ผมทำภารกิจแรกแล้ว ผมรู้สึกอย่างไรบ้าง ซึ่งภารกิจแรกที่ผมต้องทำคือการเดินถอยหลังในพื้นที่สาธารณะ (อะแฮ่ม)...
สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาได้ไปเที่ยวงานหนังสือ Big Bad Wolf ที่ภูเก็ต นอกจากจะได้หนังสือมาแล้วก็ได้ของเล่นใหม่มาด้วย เป็นชุดการ์ดที่ชื่อว่า Get Out of Your Comfort Zone โดย Ben Aldridge ซึ่งประกอบด้วยการ์ด 60 ใบที่จะท้าทายเราให้ก้าวออกจากพื้นที่คุ้นชิน เพื่อสร้างกรอบความคิดที่เข้มแข็งและยืดหยุ่นต่อความยากลำบาก สาเหตุที่ซื้อการ์ดชุดนี้มา เพราะครั้งหนึ่งเคยอ่านหนังสือ...
ผมชอบที่จะอ่านหนังสือที่เป็นแรงบันดาลใจให้นักเขียนได้เขียนหนังสือของตนเอง มันทำให้เราได้ดำดิ่งลงไปในความคิดของเขามากยิ่งขึ้น และหนังสือ Damn Good Advice ก็เป็นหนังสือขึ้นหิ้งอีกเล่มหนึ่งของนักออกแบบและนักสร้างสรรค์ที่ต้องการคิดใหญ่เพื่อสร้างสรรค์ผลงานที่ไม่เหมือนใคร ต่อไปนี้เป็นคำแนะนำ 15 ข้อแด่คนสร้างสรรค์ (ก็ทุกคนนั่นแหละที่ควรเป็นนักสร้างสรรค์!)...
เชื่อว่าหลาย ๆ คนคงเคยได้ยินมาบ้างว่า "ถ้าเราอยากมีอะไร ก็จงให้สิ่งนั้นแก่คนอื่นก่อน" และก็เชื่อด้วยว่าในห้วงความคิดลึก ๆ อาจมีเสียงเล็ก ๆ คอยถามว่า "จริงหรือ? เราจะให้คนอื่นได้อย่างไร ในเมื่อเราเองก็ยังไม่มี" และบางคนก็เข้าขั้นปฏิเสธไปเลยว่า "จะบ้าเหรอ! ยิ่งให้คนอื่น เราก็ยิ่งจนสิ"...
ในค่ำคืนที่เงียบสงัดคืนหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังมองหาหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นหนังสืออีกเล่มที่โดนปลวกกัดกิน ผมตัดสินใจหยิบมันออกมาปัดฝุ่นเพื่อพลิกดูเนื้อหาข้างใน พลันสายตาไปหยุดอยู่ที่ภาพกระดานหมากล้อม ถึงแม้ผมจะเคยอ่านหนังสือเล่มนี้เมื่อหลายปีก่อน แต่ผมรู้สึกเหมือนเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นมัน นี่ก็น่าจะเป็นหมากล้อมอีกกระดานหนึ่ง...
หนังสือเล่มนี้เป็นงานประพันธ์ของ วิลเลียม เชคสเปียร์ เป็นแนวบทพูดที่ให้ความรู้สึกเหมือนดูละครเวทีที่มีตัวละครกับฉากสลับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป ช่วงแรก ๆ ที่อ่านยังรู้สึกไม่คุ้นชินกับบทละครแนวนี้อยู่ ทำให้ติด ๆ ขัด ๆ บ้าง เพราะต้องพลิกกลับไปดูหน้าแนะนำตัวตัวละครบ่อย ๆ แต่เมื่ออ่านไปสักพักจนคุ้นเคยกับตัวละครแล้วก็จะเริ่มไหลลื่นเหมือนได้ฟังคนสนทนากันจริง ๆ แม้จะไม่มีคำพรรณาบรรยายเหตุการณ์เหมือนนิยายทั่ว ๆ ไป แต่บทพูดก็สละสลวยคมคาย...