หนึ่งในคำถามที่ผมสงสัยมานานคือทำไมคนเกาหลีใต้ที่มีรูปร่างหน้าตาไม่ได้ต่างจากเรามากนักจึงสามารถพาตนเองไปอยู่แถวหน้าในวงการต่าง ๆ ระดับโลกได้ ผมเคยได้ยินมาว่าเรากับเขาต่างมีจุดเริ่มต้นเหมือนพี่น้องที่เติบโตมาด้วยกัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเราถูกเกาหลีใต้ทิ้งห่างแบบไม่เห็นฝุ่น เมื่อผมเห็นหนังสือที่ถูกเขียนโดยอธิการบดีของมหาวิทยาลัย KAIST ทำให้อยากคลายข้อสงสัยที่มีในใจว่า...
ผมชอบที่จะอ่านหนังสือที่เป็นแรงบันดาลใจให้นักเขียนได้เขียนหนังสือของตนเอง มันทำให้เราได้ดำดิ่งลงไปในความคิดของเขามากยิ่งขึ้น และหนังสือ Damn Good Advice ก็เป็นหนังสือขึ้นหิ้งอีกเล่มหนึ่งของนักออกแบบและนักสร้างสรรค์ที่ต้องการคิดใหญ่เพื่อสร้างสรรค์ผลงานที่ไม่เหมือนใคร ต่อไปนี้เป็นคำแนะนำ 15 ข้อแด่คนสร้างสรรค์ (ก็ทุกคนนั่นแหละที่ควรเป็นนักสร้างสรรค์!)...
เชื่อว่าหลาย ๆ คนคงเคยได้ยินมาบ้างว่า "ถ้าเราอยากมีอะไร ก็จงให้สิ่งนั้นแก่คนอื่นก่อน" และก็เชื่อด้วยว่าในห้วงความคิดลึก ๆ อาจมีเสียงเล็ก ๆ คอยถามว่า "จริงหรือ? เราจะให้คนอื่นได้อย่างไร ในเมื่อเราเองก็ยังไม่มี" และบางคนก็เข้าขั้นปฏิเสธไปเลยว่า "จะบ้าเหรอ! ยิ่งให้คนอื่น เราก็ยิ่งจนสิ"...
โดยส่วนตัวเป็นคนที่ชอบวัตนธรรมและปรัชญาของญี่ปุ่นอยู่แล้ว เพราะเป็นรู้กันว่าคนญี่ปุ่นนั้นเป็นคนที่มีวินัยสูง ละเอียด พิถีพิถันและใส่ใจในงานที่ตนเองทำเป็นอย่างยิ่ง และสิ่งที่ทำให้ผมทึ่งก็คือการทำธุรกิจของคนญี่ปุ่นที่สามารถผ่านกาลเวลายาวนานได้รับสิบ นับร้อยปี หรือแม้กระทั่งพันปี! อะไรคือเคล็ดลับหรือหัวใจสำคัญที่ทำให้ธุรกิจเหล่านั้นผ่านยุคผ่านสมัยต่าง ๆ มาจนถึงทุกวันนี้? และนี่บทเรียน 20 ข้อที่ผมได้รับจากการอ่านหนังสือ Makoto Marketing...