ประวัติศาสตร์มนุษยชาติที่ผ่านมาได้พิสูจน์ตนเองแล้วว่ามนุษย์ไม่ได้อยู่บนจุดสูงสุดแห่งความรู้ ความรู้ของมนุษย์ค่อย ๆ สั่งสมและเติบโตผ่านกาลเวลา สิ่งที่มนุษย์รู้ตอนนี้เป็นแค่เศษเสี้ยวของความรู้ทั้งหมด มนุษย์ที่ฉลาดที่สุดทั้งในอดีตและปัจจุบันต่างก็มีคำถามที่ยังไม่มีคำตอบ นี่คือขอบเขตความรู้ของมนุษย์ เป็นสิ่งที่ยอมรับโดยสากลว่ามันมีจำกัด แม้แต่ปัญญาประดิษฐ์ที่ขึ้นชื่อว่าฉลาดที่สุดและเรียนรู้ได้เร็วที่สุดในยุคปัจจุบัน...
ท่ามกลางหุบเขาของเมืองพังงาในฤดูฝน สายตาของผมสอดส่องเมนูอาหารเพื่อเลือกอาหารเช้าอยู่ ทันใดนั้นมันก็หยุดอยู่ที่เมนูไข่ลวก ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์หนึ่งเมื่อนานมาแล้ว นั่นก็คือเหตุการณ์เดินทางไปกุยเคล๊อะ ย้อนกลับไปเมื่อปี พ.ศ. 2554 สมัยที่ยังเป็นนักศึกษาในกรุงเทพฯ ผมได้รับโอกาสให้เป็นทีมงานที่จะไปเผยแพร่อิสลามที่บ้านกุยเคล๊อะ อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก...
“แม้แต่ประสบการณ์ที่น่าเบื่อที่สุดก็มีคุณค่าได้ หากคุณมองหาบทเรียนในนั้นอย่างจริงจัง” หลังจากที่ได้ทำภารกิจพิชิต comfort zone โดยการเดินถอยหลังในที่สาธารณะ ก็ห่างหายจากการทำภารกิจต่อไปพอสมควร จึงใช้เวลาที่งานไม่ค่อยรัดตัวมากนักมาทำภารกิจต่อไปนั่นก็คือ “การฟังพอดแคสต์” หากเป็นการฟังพอดแคสต์ปกติ ก็คงไม่ใช่สิ่งท้าทายอะไร เพราะปกติผมจะฟังพอดแคสต์ระหว่างเดินออกกำลังกายอยู่แล้ว ครั้งนี้จึงต้องเป็นอะไรที่พิเศษกว่านั้น นั่นก็คือการฟังพอดแคสต์ในหัวข้อที่เราไม่มีความสนใจเลยแม้แต่น้อย...
เช้าที่สดใสวันหนึ่ง ผมนึกขยันถือเครื่องตัดหญ้าไฟฟ้าไปตัดหญ้าที่รั้วหน้าบ้าน ในขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินกับการห้ำหั่นต้นหญ้าเจ้าชู้อยู่นั้น อยู่ ๆ ก็มีแม่ไก่กับลูก ๆ ก็เดินเลียบกำแพงรั้วอย่างเกรง ๆ กลัว ๆ เข้ามา เหมือนกำลังคิดอยู่ว่าจะเข้าไปหรือไม่เข้าดี...
ทุก ๆ ครั้งเราจะรู้สึกประหนึ่งอยู่บนต้นไม้ใหญ่ รู้สึกดั่งเราเป็นหนึ่งในใบไม้จำนวนมากมายมหาศาลเหล่านั้น และทุก ๆ ครั้ง ใบไม้ที่อยู่ร่วมต้นเดียวกัน ก็ร่วงหล่นไปทีละใบ..ทีละใบ จนเราแทบไม่ได้รู้สึกถึงสิ่งใดเลย แค่เรื่องปกติที่เกิดขึ้นจนชาชิน จนมาถึงขณะนี้ วันที่ใบไม้ในกิ่งเดียวกัน เริ่มปลิวไสวออกไปในสายลม และร่วงลงลิ่วสู่ผืนดินที่เบื้องใต้ มันทำให้เราต้องหันกลับมามองตนเอง...
ผมชอบที่จะอ่านหนังสือที่เป็นแรงบันดาลใจให้นักเขียนได้เขียนหนังสือของตนเอง มันทำให้เราได้ดำดิ่งลงไปในความคิดของเขามากยิ่งขึ้น และหนังสือ Damn Good Advice ก็เป็นหนังสือขึ้นหิ้งอีกเล่มหนึ่งของนักออกแบบและนักสร้างสรรค์ที่ต้องการคิดใหญ่เพื่อสร้างสรรค์ผลงานที่ไม่เหมือนใคร ต่อไปนี้เป็นคำแนะนำ 15 ข้อแด่คนสร้างสรรค์ (ก็ทุกคนนั่นแหละที่ควรเป็นนักสร้างสรรค์!)...
บางครั้งคนเราก็ทำพลาดจากการพยายามแก้ไขทุกอย่างในสมรภูมิปัญหาที่ตนเองกำลังเผชิญอยู่ ในช่วงหนึ่งของชีวิต เราจะพบเจอกับบททดสอบต่าง ๆ ถาโถมเข้ามาในคราวเดียว นำพาเราไปยังทางแยกที่ต้องเลือกว่าจะเก็บรักษาสิ่งใดในบรรดาหลาย ๆ สิ่งที่เรามี ทางหนึ่งเป็นการตอบคำถามว่าเราสามารถปล่อยวางสิ่งใดได้บ้าง? อีกทางคือการหาคำตอบว่าเรายังคงเก็บรักษาทุกอย่างได้ไหม?...
ลองจิตนาการถึงท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ในแต่ละวินาทีจะมีคลื่นมากมายซัดเข้าหาฝั่ง สลายตัว จมหาย แล้วซัดขึ้นมาใหม่ หากเราเปรียบทะเลดั่งมหาสมุทรแห่งความคิดมากมายที่มีอยู่บนโลกใบนี้ ยอดคลื่นเล็ก ๆ อันไกลโพ้นลูกนั้นคือคลื่นความคิดของคุณที่กำลังพยายามไปให้ถึงฝั่งฝัน สายตาของคุณตะกายขึ้นไปอยู่บนยอดคลื่นลูกนั้นพร้อมกับคิดว่ามันจะสามารถวิ่งควบพาคุณไปถึงฝั่งไหม หรือว่าจะจมสลายหายไปเสียก่อน?